Japonca ve Türkçe, yapısal olarak birbirine benzeyen diller arasında yer almaktadır. Bu benzerlikler, sözdizimi, gramer kuralları ve cümle yapısı gibi dilbilgisel özellikleri içerir.
Öncelikle, her iki dil de genellikle özne-fiil-yüklem yapısını takip eder. Örneğin, Türkçe’de “Ben kitap okuyorum” cümlesiyle, Japonca’da “Watashi wa hon o yomimasu” cümlesi karşılık bulur. Her iki dilde de özne (ben/watashi), fiil (okuyorum/yomimasu) ve nesne (kitap/hon) aynı sırayla yer alır.
Bununla birlikte, her iki dil de eklemeli bir yapıya sahiptir. Türkçe’de ekler genellikle kök kelimenin sonuna eklenirken, Japonca’da ekler genellikle kök kelimenin sonuna veya içine eklenir. Örneğin, Türkçe’de “okul” kelimesine çoğul eki eklemek için “okul-lar” yapısı kullanılırken, Japonca’da “gakkou” kelimesine çoğul eki eklemek için “gakkou-tachi” yapısı kullanılır.
Ayrıca, her iki dil de hem sesli hem sessiz harflerden oluşan bir alfabeye sahiptir. Türkçe Latin alfabesini kullanırken, Japonca hiragana, katakana ve kanji olmak üzere üç farklı alfabeyi bir arada kullanır.
Son olarak, her iki dil de kelimelerin köklerine ve kökenlerine dayanarak kelime türetme ve yeni kelimeler oluşturma yeteneğine sahiptir. Hem Türkçe hem de Japonca, türetme eklerini kullanarak kelime dağarcığını genişletir ve yeni kavramları ifade eder.
Japonca-ve-Turkce-Arasindaki
